Κοβαλέφσκαγια, Σοφία Βασιλίεβνα

(Sofya Vasilievna Kovalevskaya, Μόσχα 1850 – Στοκχόλμη 1891). Ρωσίδα μαθηματικός, συγγραφέας και δημοσιολόγος. Σε πολύ νεαρή ηλικία, έδειξε την κλίση της στα μαθηματικά, έχοντας πάντα την υποστήριξη του δασκάλου της, του καθηγητή A.N. Στρανολιούμπσκι. Επειδή την εποχή εκείνη απαγορευόταν η φοίτηση των γυναικών στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, η Κ. για να μπορέσει να σπουδάσει, παντρεύτηκε στην αρχή εικονικά και αργότερα ουσιαστικά, το 1868, με τον Β. Ο. Κοβαλέφσκι, ενώ το 1869 εγκαταστάθηκε στη Χαϊδελβέργη, όπου σπούδασε κατ’ οίκον μαθηματικά. Το 1870 μετέβη στο Βερολίνο, όπου εργάστηκε υπό την επίβλεψη του καθηγητή Βάιερστρας, ο οποίος ανέλαβε να της παραδώσει ιδιαίτερα μαθήματα, καθώς ούτε στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου γίνονταν δεκτές γυναίκες φοιτήτριες. Το 1874, της απονεμήθηκε ο τίτλος του διδάκτορα της φιλοσοφίας από το πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, με βάση τρεις εργασίες που είχε εκπονήσει η ίδια, αλλά υπέβαλε για λογαριασμό της ο Βάιερστρας. Τον ίδιο χρόνο, επέστρεψε στη Ρωσία, αλλά δεν κατάφερε να διοριστεί στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Απογοητευμένη από την έκβαση της προσπάθειάς της, καταχώρησε σε διάφορες εφημερίδες τις επιστημονικές εργασίες της και σταμάτησε να ασχολείται περαιτέρω με αυτές. Το 1880, μετακόμισε στη Μόσχα, όπου προσπάθησε να συμμετάσχει στις διπλωματικές εξετάσεις του εκεί πανεπιστημίου, αλλά δεν της επετράπη η φοίτηση για ακόμη μία φορά. Το 1881, πήγε στο Βερολίνο και στο Παρίσι, με σκοπό να γίνει καθηγήτρια στις ανώτατες γυναικείες σχολές. Το 1883, επέστρεψε στη Ρωσία, αλλά τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου έφυγε για τη Σουηδία, μετά από πρόσκληση να αναλάβει καθήκοντα υφηγητή στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Το 1884, έγινε καθηγήτρια του ίδιου πανεπιστημίου και δίδαξε για 8 και περισσότερα χρόνια. Επίσης διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής του σουηδικού περιοδικού Αctα mathematica. Το 1888, δημοσίευσε τη μελέτη Το πρόβλημα της περιστροφής στερεού γύρω από σταθερό σημείο, για την οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Επιστημών του Παρισιού. Αργότερα, για μια δεύτερη εργασία της, με θέμα την περιστροφή στερεού, βραβεύτηκε από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών. Το 1889, μετά από εισήγηση των ακαδημαϊκών Π. Τσέμπισεφ, Β. Ιμσενέτσκι και Β. Μπουνιακόφσκι, εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη μέλος Ακαδημίας στη Ρωσία. Στο συγγραφικό της έργο συγκαταλέγονται οι μελέτες Η μηδενίστρια (1884), Αγώνας για την ευτυχία (1887) καθώς επίσης και το χρονικό Παιδικές αναμνήσεις (1890), στο οποίο αφηγείται τη ζωή της σε ένα κτήμα στην επαρχία, την εποχή της δεκαετίας του 1860.